Федарыно наверсе

1

Скача сіта па палях,
А карыта па лугах.

За лапатай веніка
Уздоўж па вуліцы пайшла.

Сякеры-то, сякеры
Так і сыплюцца з гары.
спалоханай каза,
растапырыўшы вочы:

“Што такое? чаму?
Нічога я не разумею”.

2

але, як чорная жалезная нага,
пабегла, качар падскочыў.

І панеслася па вуліцы нажы:
“эй, трымаць, трымаць, трымаць, трымаць, трымаць!”

І кастрюля на бягу
закрычала прасу:
“Я бягу, бягу, бягу,
Ўтрымацца не магу!”

Вось і чайнік за кафейнік бяжыць,
Тарарыт, тарарыт, бразгоча ...

Прасы бягуць покрякивают,
праз лужыны, праз лужыны пераскокваюць.

А за імі сподкі, сподкі -
Дзынь-ля-ля! Дзынь-ля-ля!

Уздоўж па вуліцы нясуцца -
Дзынь-ля-ля! Дзынь-ля-ля!
На шклянкі - дзынь! - натыкаюцца,
І шклянкі - дзынь! - разбіваюцца.

І бяжыць, гудзенне, стукае патэльня:
“Вы куды? куды? куды? куды? куды?”

І для яе відэльцы,
Чаркі ды бутэлькі,
Кубкі ды лыжкі
Скачуць па дарожцы.

З акенца вываліўся стол
І пайшоў, пайшоў, пайшоў, пайшоў, пошёл ...

А на ім, а на ім,
Як на кані верхам,
Самоварище сядзіць
І таварышам крычыць:
“сыходзіце, бяжыце, ратуй сябе!”

І ў жалезную трубу:
“Бу-бу-бу! Бу-бу-бу!”

3

А за імі ўздоўж плота
Скача бабуля Фёдара:
“Ой-ой-ой! Ой-ой-ой!
вярнуцца дамоў!”

Але адказала карыта:
“На Фёдару я злосна!”
І сказала качарга:
“Я Фёдар НЕ слуга!”

А фарфоравыя сподкі
Над Фёдарам смяюцца:
“ніколі мы, ніколі
Не вярнуўся сюды!”

Тут Фядорын каты
Расфуфырили хвасты,
Пабеглі ва ўсю спрыт.
Каб посуд адварочваць:

“эй вы, дурныя талеркі,
Што вы скача, як вавёркі?
Вам ці бегаць за варотамі
З вераб'ямі жаўтаротая?
Вы ў канаву зваліцеся,
Вы патонеце ў балоце.
не хадзіць, Адгадай што,
вярнуцца дамоў!”

Але талеркі ўюцца-ўюцца,
А Фёдара не даюцца:
“Лепш у поле прападзём,
А да Фёдара не пойдзем!”

4

Міма курыца бегла
І посуд ўбачыла:
“Куд-куды! Куд-куды!
Вы адкуль і куды?!”

І адказала посуд:
“Было нам у бабы худа,
Не кахала нас яна,
Яна была, яна была намі,
запыліліся, вэнджаная,
Яна страціла нас!”

“Хто-хто-хто! Хто-хто-хто!
Жыць вам было нялёгка!”

“што, - прамовіў медны таз, -
Паглядзі-ка ты на нас:
мы паламаныя, пабіты,
Мы памыямі аблітыя.

Зазірні ты ў кадушку -
І ўбачыш там жабу.
Зазірні ты ў цэбар -
Прусакі там кішаць,
Таму вось мы ад бабы
ўцяклі, як ад жабы,
І гуляем па палях,
па балотах, по лугам,
А да неахайнік-замарахе
Не вярнуўся!”

5

І яны пабеглі лясочку,
Паскакалі па пнях і па купінах.
А бедная баба адна,
І плача, і плача яна.
Села б баба за стол,
Ды стол за вароты сышоў.
Зварыла б баба капуста,
Ды рондаль ідзі пашукай!
І кубкі сышлі, і шклянкі,
Засталіся адны тараканы.
ой, да Fedora,
вышэй!

6

А посуд наперад і наперад
у POLYAM, па балотах ідзе.

І чайнік шапнуў прасу:
“Я далей ісці не магу”.

І заплакалі сподкі:
“Ці не лепш ль вярнуцца?”

І зарыдала карыта:
“нажаль, я пабіта, разбіты!”

Але страва сказала: “Гляди,
Хто гэта там ззаду?”

І ўбачыць: за імі з цёмнага бору
Ідзе-кеўляе Фёдара.

Але цуд адбыўся з ёй:
Стала Фёдара дабрэй.
Ціха за імі ідзе
І ціхую песню спявае:

“ой вы, бедныя сіроткі мае,
Прасы і патэльні мае!
Вы ідзеце-ка, нямытыя, дадому,
Я вадою вас абмыю ключавой.
Я пачышчу вас пясочкам,
Окачу вас кіпенем,
І вы будзеце зноў,
нібы сонейка, ззяць,
А паганых прусакоў я повыведу,
Прусакоў і павукоў я повымету!”

І сказала качалку:
“Мне Фёдару шкада”.

І сказала кубак:
“брат, яна небарака!”

І сказалі сподкі:
“Трэба было б вярнуцца!”

І сказалі прасы:
“Мы Фёдара ня ворагі!”

7

доўга, доўга цалавала
І лашчыла іх яна,
палівала, умывала.
Паласкала іх яна.

“Ужо не буду, ужо не буду
Я посуд крыўдзіць.
буду, Я буду гатаваць
І любіць і паважаць!”

засмяяўся рондалі,
самавару падміргнулі:
“ну, Фёдара, так і быць,
Рады мы цябе дараваць!”

паляцелі,
Яны пазванілі
Ды да Фёдара прама ў печ!
сталі смажыць, сталі печ, -
Будут, будуць у Фядоры і бліны і пірагі!

Венік, а мятла - вясёлая -
Заплясала, зайграла, замела,
Ні парушынкі ў Фядоры не пакінула.

І ўзрадаваліся сподкі:
Дзынь-ля-ля! Дзынь-ля-ля!
І танчаць і смяюцца -
Дзынь-ля-ля! Дзынь-ля-ля!

А на белай піяніна
Так, на вышытай сурвэтцы
самавар стаіць,
Нібы жар гарыць,
І сапе, і на бабу паглядвае:
“Я Федорушку дарую,
Салодкай гарбатай частую.
Кушай, кушай, Фёдара Ягораўна!”

усе вершы (змест па алфавіце)